Het leven in Colombia - Reisverslag uit Bogotá, Colombia van Joyce Thijssen - WaarBenJij.nu Het leven in Colombia - Reisverslag uit Bogotá, Colombia van Joyce Thijssen - WaarBenJij.nu

Het leven in Colombia

Blijf op de hoogte en volg Joyce

20 Juni 2014 | Colombia, Bogotá

Mijn tijd in Colombia zit er helaas op. Het is echt een geweldig land, en ik zou iedereen aanraden om er ooit heen te gaan. Na 10 maanden ben ik alleen zeker nog niet alles gewend hier, dus hieronder een opsomming met de grappige en rare dingen die standaard zijn in het dagelijkse leven hier.

- De snelweg. Het is de langzaamste weg in Colombia want hij staat altijd vol verkeer. Naast met de auto kun je hier ook prima met je fiets, of met je paard en wagen, op gaan rijden. Een volkomen normaal straatbeeld. Te voet mag trouwens ook. Tegen het verkeer in fietsen (snelweg of geen snelweg) is ook geen probleem, de politie zwaait zelfs vrolijk naar je terug.
- Tienda’s. Dit zijn typisch Colombiaanse winkeltjes die je op elke straathoek wel kunt vinden. Je kunt er alles krijgen wat je maar kunt bedenken. Je gaat er rustig aan een tafeltje zitten, bestelt een biertje of wat eten en kunt daar prima een paar uur blijven hangen. Als je nog een paar boodschappen bent vergeten is dat ook geen probleem. Van shampoo tot belminuten, van eieren tot meel, echt alles kun je er krijgen. Het typische beeld in dit soort winkeltjes is dan ook een groep oude mannen die overdag en ’s avonds niks te doen hebben en hier dus de hele dag rondhangen, drinken en kaartspelletjes spelen. En dan uiteindelijk wat boodschappen mee naar huis nemen zodat hun vrouw ook weer blij is.
- De lokale bussen. Dit zijn bussen waar ongeveer 15 mensen in kunnen zitten en nog heel veel meer in kunnen staan (gewoon blijven proppen). De bussen hebben een vaste route, volgens horen zeggen, maar aangezien alleen de richting op de bus staat is het een gok hoe de bus precies rijdt. Gelukkig kun je eruit wanneer je wilt. Vaak hangt er aan de ingang van de bus een persoon uit de bus, de helper van de chauffeur. De taak van deze helper is om ervoor te zorgen dat de bus zo vol mogelijk raakt. Al hangend uit de bus roept deze helper de bestemming naar de voetgangers en trekt ze de bus in. Vaak komt er ook nog iemand in om een verhaaltje te vertellen of om muziek te spelen in de hoop zo geld te krijgen. Als ze goed muziek kunnen spelen of zingen is dit wel leuk voor de sfeer. Op een of andere manier proberen deze bussen door het verkeer te razen om zo snel mogelijk door te gaan (op een of andere manier heb ik nog nooit een ongeluk met dit soort bussen gezien, het verbaast me nog steeds), maar aan de andere kant is het soms ook geen probleem om een wc stop in te lassen als er iemand in de bus nodig naar de wc moet. En dit zijn busritjes binnen de stad (maar die kunnen natuurlijk makkelijk een paar uur duren).
- Het eten. Colombianen houden erg van koolhydraten en hebben volgens mij nog nooit van de ‘schijf van vijf’ gehoord. Het is hier volkomen normaal om een bord te krijgen met daarop rijst, aardappelen en pasta. Juist. Sommige mensen doen hier wel aan groenten, maar het is hier ook heel normaal om een man van 50 te horen zeggen ‘dat hij geen groene dingen op zijn bord lust’. Ook de hoeveelheden zijn enorm. Het motto is hier: ’s ochtens een berg warm eten, ’s middags een berg warm eten en ’s avonds een berg warm eten (natuurlijk zonder groenten) dan word je sterk en gezond.
- Vegetarisch zijn in Colombia. Af en toe wordt het concept door de locals begrepen maar toch niet echt vaak. Als ik in een restaurant vraag wat voor vegetarisch eten ze hebben dan zi eje ze denken. Meestal is dan de eerste reactie ‘als vegetarisch eten hebben we wel kip of kalkoen’. Als ik ze dan vertel dat ook dat als vlees wordt beschouwd gaan ze nog iets verwarder kijken. Vervolgens hoor ik dan meestal ‘maar gelukkig hebben we ook vis!’. Nee meneer, ook dat is niet vegetarisch.. In compleet verwarde toestand wordt er dan meestal geopperd ‘Tja, dan hebben we… eh.. rijst?’. Gelukkig ken ik nu genoeg plekken waar er een aantal vegetarische gerechten op het menu staan (vaak alleen voorgerechten, maar door de grootte van de porties hier is dat geen probleem) en hoef ik die discussie niet meer zo vaak te voeren.
- De service in restaurants en cafés. Daar zijn ze namelijk heeeel relaxt mee. Meestal als je net binnenkomt staan ze nog redelijk snel bij je tafeltje met een menu en krijg je je eten of drankje ook vrij snel. Wil je daarna nog iets anders, dan moet je dat zelf aangeven. Stel je zit in een café en je drankje is leeg, dan komen ze wel je glas ophalen maar ze vragen nooit of je nog iets wilt bestellen. Je kunt hier dus schaamteloos uren blijven zitten terwijl je maar 1 drankje hebt besteld, en dat is hier dan ook volkomen normaal. Wil je echter betalen, dan heb je wel geduld nodig. Eerst moet je de aandacht van iemand zien te krijgen, en daarna moet je nog best een tijdje wachten op de rekening. Dan moet je weer de aandacht van iemand zien te krijgen dat je wilt betalen (hiervoor komen ze namelijk ook niet uit zichzelf naar je toe). Heb je dan cash bij je, dan gaat het vanaf dat moment vrij snel. Wil je pinnen, dan moeten ze eerst de pinautomaat gaan halen en echt haast lijken ze daarmee nooit te hebben. Meestal is er ook maar 1 pinautomaat in het restaurant dus als die bezet is moet je daarop wachten. Je kunt hier dus wel heerlijk relaxt zitten zonder te worden lastig gevallen, volgens mij wordt het eerste terrasje in Nederland erg raar als ze de hele tijd langskomen zonder dat ik daarom vraag.
- Huishoudsters. Opzich helemaal niks mis mee, hierdoor zijn er namelijk veel meer banen in Colombia. Het enige rare is dat de rijke families compleet vertrouwen op hun huishoudsters, en als die er een keer niet zijn dan kunnen ze ook helemaal en helemaal niks. Het feit dat ik in mijn gastgezin bijvoorbeeld een keer pannekoeken of een Griekse salade maakte vonden ze helemaal geweldig, want ‘ik kon zo goed koken’. Daarom snappen ze ook helemaal niet dat het in Nederland vrij normaal is om op kamers te gaan als je gaat studeren, want ze kunnen zich geen voorstelling maken van het feit dat hun kinderen zelfvoorzienend zijn, en die kinderen snappen ook niet hoe dat werkt. Gelukkig blijven ze allemaal thuis wonen tot ze een jaar of 28 zijn, dan trouwen ze, gaan ze samenwonen en nemen ze hun eigen huishoudster aan. Ziedaar de vicieuze cirkel. Dit is overigens alleen zo bij de rijke families die huishoudsters kunnen betalen natuurlijk.
- Het fruit en de fruitsapjes. Overal kun je heerlijk vers en tropisch fruit krijgen voor een spotprijsje. Verder kun je overal op straat super lekker fruitsap kopen in ontzettend veel verschillende mogelijkheden.
- Op straat kun je eigenlijk alles vinden. Fruitsapjes natuurlijk, maar ook allerlei eten, schoenpoetsers, schoenmakers, schoenveters, kleding, belminuten en de Colombiaanse versie van telefooncellen. Dit is een kraampje waaraan allemaal oude mobiele telefoons hangen, en als je dan geen beltegoed meer hebt kun je een telefoon bij zo’n soort kraampje gebruiken en betaal je per minuut.
- Je kunt ook alles thuis laten bezorgen. Zo is het bijvoorbeeld helemaal niet raar om 1 pakje roomkaas te bestellen bij de winkel op de hoek, en dan komen ze dat bij je thuis brengen.
- Het is een kunst om een werkend stopcontact te vinden. De bedrading is hier namelijk niet zo goed haha. Laatst was ik in het winkelcentrum met een vriendin, en zij moest haar telefoon opladen. Bij het 5e stopcontact was het eindelijk raak en hadden we er een gevonden die werkte.
- Als ik mensen hier vertel dat we thuis ´maar´ 1 badkamer hebben reageren ze meestal vrij geschokt. De meeste welgestelde gezinnen hier hebben namelijk allemaal hun persoonlijke badkamer, ik heb nog niet veel appartementen meegemaakt met minder dan 4 of 5 badkamers.
- Als je op straat loopt moet je constant de grond in de gaten houden. Er zitten hier namelijk bizarre gaten in de grond en daar wil je niet invallen haha. Hetzelfde als je op de weg rijdt, je ziet de auto´s vaak rare capriolen uithalen om alle gaten in de weg maar te ontwijken.

Als dit niet genoeg was dan kan ik het nu weer gewoon persoonlijk aan iedereen vertellen, morgen ben ik namelijk alweer terug in Nederland! De tijd is echt voorbij gevlogen, maar dat is een goed teken :) Ik ben blij om weer terug te gaan naar Nederland en om iedereen weer te zien, maar ik ga het ook zeker missen hier!

  • 20 Juni 2014 - 15:29

    Reebs:

    Erg vermakelijk verslag van de dagelijkse dingen hahah!
    En nog leuker.. je bent weer bijna terug :D:D:D

    TOT SNELLLLLLLL!!! (hopelijk ;))

  • 21 Juni 2014 - 14:15

    Mandy:

    Aaah leuk verhaaltje! Sommige dingen herken ik van Curacao! Maar na al je geweldige verhalen moet ik wel een keertje naar Colombia!
    Tot maandag lieve Joyce! xxxx

  • 16 Oktober 2014 - 07:56

    Gunther:

    Weet het zo een super land alles leuk daar vriendelijke mensen het leven is relax heb er een vriend wonen waar ik vorig jaar 2 keer ben geweest en ga zeker volgend jaar weer

  • 03 Januari 2017 - 15:56

    Sander:

    super leuk verslag!!
    ik wil nu zeker een keer een reis naar Colombia maken!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joyce

Actief sinds 01 Sept. 2011
Verslag gelezen: 6866
Totaal aantal bezoekers 32515

Voorgaande reizen:

15 September 2013 - 21 Juni 2014

Stage in Colombia

05 September 2011 - 23 December 2011

Dublin!

Landen bezocht: